Przemyśl/ W niedzielę odsłonięcie tablicy poświęconej zasłużonym mieszkańcom miasta

Niedzielną uroczystość poprzedni msza święta w archikatedrze przemyskiej, która rozpocznie się o godz. 11.30. Po jej zakończeniu, uczestnicy przejdą na ulicę Matejki 11, gdzie już zamontowano pamiątkową tablicę. Jej odsłonięcie i poświęcenie odbędzie się w asyście wojskowej.

Tablica znajduje się przed wejściem do kamienicy przy ul. Matejki 11. To w tym budynku mieszkali: Franciszek Głowacz, Kazimierz Cieszyński oraz Zbigniew Kuchciński - zasłużeni dla społeczeństwa przemyskiego.

Franciszek Głowacz urodził się 2 kwietnia 1890 roku. Z wykształcenia był prawnikiem, ale zawodowo związał się z branżą odzieżową. Przed II wojną światową był prezesem przemyskiego oddziału Lwowskiej Kongregacji Kupieckiej, do którego należało 91 osób.

Franciszek Głowacz, jako pierwszy prezes kongregacji, rozwijał kupiectwo w Przemyślu. Nawiązał kontakty handlowe, które przyczyniały się do rozwoju miasta. Z żoną Marią byli założycielami sklepu "Irys" oraz właścicielami kamienicy przy ul. Matejki 11.Wspólnie z przemyskimi kupcami rozpoczął zbiórkę pieniędzy na budowę domu kupieckiego w tym mieście.

Jego plany pokrzyżowała II wojna światowa, podczas której był żołnierzem i kapitanem 38. Pułku Piechoty Strzelców Lwowskich. Po przejściu do rezerwy, w okresie okupacji sowieckiej, Franciszek Głowacz został aresztowany, ale szybko zwolniony. Nie chciał uciekać ponieważ wierzył, że uratuje go to, że jest uczciwym człowiekiem.

Po donosie w październiku 1939 roku został ponownie aresztowany. Jego mieszkanie zrewidowano, a wszystkie należące do niego rzeczy skonfiskowano. Został zamordowany w Katyniu.

We wrześniu 2018 roku, w 100. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości, przedstawiciele Przemyskiej Kongregacji Kupieckiej zasadzili w parku miejskim "Dąb pamięci Franciszka Głowacza".

Kazimierz Cieszyński urodził się 22 kwietnia 1901 roku w Dynowie, gdzie jego ojciec był właścicielem majątku. Jako 13-latek zapisał się do drużyny strzeleckiej, a 5 lat później przeprowadził się do Przemyśla.

Walczył w obronie Przemyśla, uczestniczył w potyczkach pod Chyrowem, Sądową Wisznią, Gródkiem Jagiellońskim i Lwowem. Przerwał służbę, gdy zachorował na tyfus plamisty.

Po powrocie do Przemyśla w 1921 roku był instruktorem sportu w Związku Strzeleckim. W kolejnych latach m.in. startował w zawodach lekkoatletycznych i gimnastycznych, także za granica?. Był współzałożycielem Polskiego Związku Akrobatyki Sportowej. Wychował wiele pokoleń´ sportowców. Żył 64 lata. Zmarł nagle na serce. Został pochowany na Cmentarzu Głównym w Przemyślu.

Zbigniew Kuchciński, urodził się 25 stycznia 1929 roku w Nowosiółkach w woj. lwowskim. Jego dzieciństwo zostało naznaczone przez tragedię wojny, inwazję armii sowieckiej, koszmar niemieckiej okupacji, a potem terror Ukraińskiej Powstańczej Armii.

Zbigniew Kuchciński wraz z rodziną zmuszony był do szukania ratunku w bezpieczniejszych zakątkach kraju. Polacy z województw II Rzeczpospolitej (lwowskiego, stanisławowskiego, tarnopolskiego), przyjeżdżali pociągami do Przemyśla, gdzie mieścił się oddział Państwowego Urzędu Repatriacji.

Po otrzymaniu dokumentów jedni jechali dalej, inni szukali schronienia w Przemyślu. Rodzina Kuchcińskich tam właśnie zaczęła nowy rozdział życia. Dzięki sfałszowanym dokumentom odmłodzony o kilka lat Zbigniew nie podzielił losów starszego brata, Mieczysława, którego jako nastolatka wywieziono na roboty do Niemiec.

Zbigniew Kuchciński był jednym z założycieli Stowarzyszenia Pamięci Orląt Przemyskich, które powstało w styczniu 1989 roku. Trzy miesiące później tworzył także Towarzystwo Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich i został prezesem zarządu.

Organizował pomoc dla Polaków na Wschodzie, dary z żywności, zbiórki na zakup zniczy na mogiły polskich bohaterów na cmentarz Orląt, obrońców Lwowa. Zainicjował wymianę młodzieży między lwowskimi szkołami z polskim językiem nauczania. Był także założycielem Porozumienia Centrum w Przemyślu.(PAP)

autorka: Agnieszka Lipska

al/maak/